เรื่องผีที่จันทบุรี

1

เรี่อง ชายปริศนากลางถนน

เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นๆ ที่ส่งเข้ามาจากคุณมานิตย์ครับ คุณมานิตย์เล่าว่า.. เหตุการณ์นี้เป็นเหตุการณ์แรก และเหตุการณ์เดียวที่เกิดขึ้นจริงกับตัวผมเองครับ บ้านผมอยู่อำเภอขลุง จังหวัดจันทบุรี ทำธุรกิจส่วนตัวที่บ้านกับพ่อผม ส่วนแม่จะออกไปทำงานที่อำเภอมะขาม ระยะทางห่างจากบ้านประมาณ 60 กิโลเมตร ทุกๆ วันเสาร์ ผมจะต้องออกไปรับแม่กลับมาบ้านมาที่อำเภอขลุงครับ

มีอยู่วันหนึ่ง เป็นวันที่แม่ผมเลิกงานมืด กว่าจะเริ่มออกเดินทางก็ทุ่มกว่าๆ ถนนหนทางเป็นทางหลวง 4 เลนขับสบายๆ ระหว่างทางผมก็คุยกับแม่ตามปกติ พอมาถึงช่วงหนึ่งที่ 2 ข้างทางมีต้นกบกใหญ่ บ้านคนแต่ละหลังอยู่ค่อนข้างห่างกัน ผมขับรถชิดขวาตลอดเพราะถนนโล่ง ทันใดนั้นเอง แสงไฟหน้ารถผมก็สาดไปเจอคน น่าจะกำลังยืนอยู่ตรงเกาะกลางถนน ลักษณะคือคลุมผ้าห่ม (ผ้านวมสีขาวมอๆ) คลุมตั้งแต่หัวจนถึงข้อเท้า รองเท้าไม่ใส่ แล้วเอามือรวบจับผ้าห่มบริเวณคอไว้ เขายืนนิ่งๆ เหมือนรอข้ามถนน ในใจผมก็คิดว่าคงเป็นชาวบ้านแถวนั้นแหละ.. พอรถผมวิ่งจนเกือบจะถึงคนคนนั้น อยู่ๆ เขาก็วิ่งออกมากลางถนน ตอนนั้นผมเหยียบเบรคเต็มที่ พร้อมกับบีบแตรค้าง คิดว่าคงชนแน่ๆ เพราะมันกระชั้นชิดมาก แถมผมขับมาเร็วด้วย

แต่ว่า มันกลับว่างเปล่าครับ ผมผ่านไปเฉยๆ ไม่ชนอะไรทั้งนั้น!? พอรถหยุดสนิท แม่ผมตกใจร้องเสียงหลงเลย ถามผมว่า ‘มีอะไร! เหยียบเบรคทำไม?’ ผมนี่ใจเต้นตูมตามเลยครับตอนนั้น มองกระจกหลังดูว่าผมชนเขาไหม? แต่สิ่งที่ผมเห็นคือ เขาคนนั้นยังยืนอยู่กลางถนนครับ แต่ผ้าห่มนั้นกองอยู่ที่พื้น เผยให้เห็นร่างที่ชุ่มเลือดแหลกเละไปหมด แถมยังหันมามองตามหลังรถผมอีกด้วย! เท่านั้นแหละครับ ผมรีบบึ่งออกจากตรงนั้นอย่างไวเลย นั่งเงียบมาจนถึงบ้าน แล้วค่อยมาเล่าให้แม่ฟังว่าผมเห็นอะไร.. พอแม่ได้ฟัง แม่ก็บอกผมว่า ‘ตรงบริเวณนั้นน่ะ เคยมีคนสติไม่ดีถูกรถชนตายตอนกลางคืน แถมถูกรถที่ผ่านไปมาเหยียบซ้ำแล้วซ้ำอีก กว่าชาวบ้านแถวนั้นจะเจอศพก็เช้าแล้วถึงได้เอาผ้าห่มมาคลุมไว้..’ ผมได้ฟังนี่หลอนเลยครับ แต่ก็แปลกที่ทำไมแม่ผมถึงไม่เห็นเหมือนผม แล้วถ้าหากผมเลือกที่จะหักรถหลบ รถผมอาจจะเสียหลักคว่ำไปแล้วก็ได้.. และนี่คือประสบการณ์จริงที่ผมได้เจอมาครับ

Story by คุณมานิตย์

ขอบคุณที่มา https://www.thehouse.online/story/

2.

เรื่อง ซอยหลอน – คุณหมูหวาน

เรื่องเกิดขึ้นประมาณ 7-8 ปีที่แล้ว คุณหวานก็ได้จัดรายการอยู่ด้วยช่วงประมาณ 4-5 ทุ่ม พอเลิกจัดรายการก็ได้ไปงานเลี้ยงวันเกิดรุ่นพี่พร้อมกับเพื่อนอีก 8 คนไปด้วยมอไซค์ 4 คัน คันละ 2 คน พอถึงตอนกลับในระหว่างขับก็มีกลุ่มเด็กแว้นจำนวน 40 – 50 คน ตามมาด้วยรถตำรวจที่กำลังไล่จับ เพื่อนที่อยู่อีก 3 คันได้ขับนำหน้าไปก่อน เหลือคันของคุณหวานและด้วยความกลัวว่าจะโดนเหมารวมว่าเป็นพวกเดียวกับเด็กแว้น เพื่อนคุณหวานจึงตัดสินใจขับรถเข้าซอยไป (ซึ่งซอยนี้ถ้าเป็นคนที่จันทบุรีจะรู้ถึงประวัติความเป็นมาของซอยนี้ )คุณหวานก็ห้ามเพื่อนว่าไม่ให้เข้าไป แต่ด้วยความกลัวตำรวจจึงไม่มีทางเลือก พอขับเข้าไปในซอย ได้ซักประมาณ 300 เมตร รถตำรวจที่ขับตามมาก็ขับออกไปโดยไม่ตามรถคุณหวานมาอีก ตอนนั้นคุณหวานและเพื่อนก็รู้สึกไม่ดี รู้สึกระเเวงตลอด อยากออกจากซอยนี้เร็วๆเพราะทราบถึงประวัติของซอยนี้

พอขับไปก็เจอสะพานเล็กๆประมาณ 3 เมตร ข้างล่างสะพานจะเป็นเขื่อน ก่อนที่จะขึ้นสะพานจะมีลูกระนาดซึ่งต้องชะลอรถ ในระหว่างนั้นก็มีผู้หญิงคนนึงใส่ชุดนอนยาวๆ สีฟ้าอ่อน เดินก้มหน้าผ่านจากหัวสะพานนึงมา เพื่อนคุณหวานก็จะจอดรถเพราะเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นเดินร้องไห้มา แต่คุณหวานก็บอกไม่ให้จอด เพื่อนก็ไม่จอด พอขับมาได้ซัก 100 ก็เห็นกองผ้ากองนึงอยู่ฝั่งซ้ายมือ พอขับมาได้อีกประมาณ 100 เมตรก็เห็นกองผ้ากองเดิมอีก คุณหวานและเพื่อนเห็นเหมือนกันแบบนี้อยู่ 3 รอบ  จังหวะที่เห็นกองที่ 3 นั้นเพื่อนก็ได้ตบคาร์ทใส่เกียร์ 1 แล้วบิดรถจนคุณหวานเกือบหงายหลัง คุณหวานจึงถามว่ามีอะไร เพื่อนก็ไม่ยอมบอก คุณหวานจึงมองไปข้างหลังก็เห็นผู้หญิงคนเดิมที่เดินผ่านไปก่อนหน้านี้วิ่งตามรถมา ทั้งที่รถบิดเต็มที่แล้วแต่มือของผู้หญิงคนนั้นก็ยังมาสะกิดที่หลังคุณหวานได้  ขาของผู้หญิงคนนั้นยาวมาก ตานั้นแทบจะถลนออกมาจากเบ้า แล้วมุมปากทั้ง 2 ข้างก็ยิ้มฉีกจนถึงใบหู แล้วก็หัวเราะใส่เหมือนซะใจ คุณหวานก็หันกลับไปมองอีกผู้หญิงคนนั้นก็ยังวิ่งตามมาติดๆ เพื่อนคุณหวานก็มองกระจกข้างตลอดแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร จนขับมาถึงปากทาง

ซึ่งออกมาจะเป็นถนนใหญ่ คุณหวานและเพื่อนที่ขับมาโดยไม่ได้ชะลอความเร็วก็ถูกรถกระบะชนเข้าอย่างจังจนกระเด็นไปอีกฝั่งของถนน ตอนนั้นคุณหวานก็ไม่รู้สึกเจ็บหรือปวดอะไร แต่รู้สึกจุกและนอนไปนานมาก ตะโกนเรียกรถที่ผ่านมาก็ไม่มีใครจอด ก็พยายามลุกขึ้นมาและรีบไปดูเพื่อนก็ปรากฎว่าเพื่อนเสียชีวิตไปแล้ว ตอนนั้นก็รู้สึกทั้งเสียใจและโมโหจึงข้ามกลับไปอีกฝั่งแล้วไปหยุดอยู่ที่หน้าซอยยืนด่าสาปแช่งผู้หญิงคนนั้นว่า พวกฉันไม่ได้ไปทำอะไรให้คุณ แล้วคุณมาทำแบบนี้บอกเลยว่าไม่ให้อภัย ขอให้อยู่ตรง ไม่ได้ไปผุดไปเกิดเลย

หลังจากนั้นสัก 3 เดือนได้ เพื่อนคุณหวานก็มาเข้าฝัน มาถามคุณหวานว่าทำไมปล่อยให้ไปคนเดียว ทำไมไม่ไปเป็นเพื่อนกัน ไม่รักเค้าเเล้วหรอ แล้วก็ชวนคุณหวานไปอยู่ด้วย แต่ในความฝัน แม่คุณหวานบอกว่าไม่ให้ไปเพราะหวานต้องพาแม่ไปโรงพยาบาล เพื่อนคุณหวานก็โกรธและต่อว่าคุณหวานว่าไม่ใช่เพื่อนกัน คุณหวานก็ฝันถึงเพื่อนอีก 2-3 ครั้งก็ไม่มาอีก ทุกวันนี้คุณหวานเองก็ยังทำบุญให้เพื่อนและผู้หญิงคนนั้นด้วย

ประวัติของ ซอยหลอนนี้คุณหวานบอกว่าในซอยมีเขื่อน และมีเหตุฆาตกรรมกันเยอะแต่ผู้หญิงที่คุณหวานเจอคาดว่าน่าจะเป็นครอบครัวที่ถูกฆ่ายกครัว และหลังจากนั้นก็มีการให้พระมาสวดส่งวิญญาณด้วย

 ขอบคุณที่มา http://ghostthai.com